«اگر سکوت آب، خشکی
اگر سکوت گندم، گرسنگی
اگر سکوت آفتاب، تاریکی است
سکوت تو به یقین فقدان عدالت است و برابری
وقتی نگاهم به شعله سرکش این مشعل ها می افتد
به خود می گویم این تیرک ها پلکان ترقی اند
یا پیکان های زهرآلودی که از کمان انسان مدرن رها گشته اند
و به سینه سوخته این زمین تفتیده نشسته اند
تا دیوارها
خانه ها
کوچه ها
درخت ها
آدم ها
و حتی لباس هایمان
را به رنگ بختمان سیه فام کند»
اینها بخش هایی از کلمات شعرگونه فیلم مستند خطابه خاکزدگان است. فیلم در سال ۱۳۸۲-۸۳ منتشر شد. آن زمان نه کارگردان اسمش را منتشر کرده است و نه معلوم شد که چه کسی کلمات و جملات فیلم را نگاشته است. فیلم مهجور ماند چرا که شاید سکوت تنها گفتمان مشروع درباره حاشیه است. چرا که از «احوال این حاشیه نشینان گفتن کاری است بس دشوار!»
اگر می خواهید درباره رابطه اقتصاد سیاسی، نفت و فرودستی در ایران و ارتباط آن با قومیت تأملی داشته باشید، توصیه می کنم این فیلم مستند به نسبت کوتاه را ببینید.
یکی از نقاط جالب فیلم آن پیرمردی است که هنگامی که می فهمد می خواهنداو را به تصویر بکشند، چفیه اش را باز می کند، و آن را درست می کند تا در تلخ ترین لحظات باز اهمیت کرامت انسانی اش را به خودش و به ما یادآوری کند.
اگر در فهم خشم، قهر و غضب این مردم بازمانده اید و دنبال دلیل هستید، چندان لازم نیست مطالعه و پژوهش کنید. لازم نیست خود را آزار دهید و پای آمریکا و سعودی را وسط بکشید. لازم نیست سیناریوهای پیچیده بسازید، توصیه می کنم این فیلم را ببینید.
بخش هایی از فیلم (مصاحبه ها) نیاز به زیرنویس دارند. امیدوارم کسی از دوستان این زحمت را بکشد. گرچه مشاهده صامت این فیلم نیز کفایت می کند.
در همین راستا یادداشت دیگرم با عنوان«این است جهان استعمار شده من» را بخوانید.
** بعد از انتشار مطلب مطلع شدم که آقای حمید آل حمودی از جوانان نخبه اهواز کارگردان این فیلم است.
«اگر میپسندید، با دوستان خود به اشتراک بگذارید.»
نویسنده: عقیل دغاقله
به کانال ریزوم بپیوندید.
Aghil Daghagheleh 