چگونه می شود در هم آمیختن اعتراضات در لبنان با شادی و رقص را فهم کرد؟ آیا این ویژگی خاص ملت لبنان است؟ یا ویژگی نسلی جدید است که جهانی است؟ به نظر اولین پاسخ به این سوال که به ذهن می آید در فاصله گرفتن این اعتراضات با هرگونه ایدئولوژی سیاسی است.اینها اعتراضاتی است که از متن و از دل جامعه در می آید. ریشه اعتراضات در لبنان در مالیاتی است که دولت بر واتساب وضع کرده است. مردم از خانه ها به خیابان آمدند بدون هیچ هماهنگی اولیه و بدون هیچ رهبری سیاسی! همین نقطه شروع اعتراضات نشان می دهد که این اعتراضات نه از دل یک فلسفه عمیق سیاسی و اجتماعی در آمده است و نه به دنبال دنیای یوتوپیای آنچنانی است. این فقدان یوتوپیا یا جهان آرمانی همان چیزی است که شاید نسل جدید را با نسل های پیشین متفاوت می سازد. و البته همانگونه که جای دیگری نیز توضیح داده ام این سوژگی جدید به همان میزان که جذاب می نماید به دلیل فقدان عمق خطرناک نیز می تواند باشد.
در معنای «الشعب یرید اسقاط النظام»
ویدیوی رقص این دختر کوچک به همراه شعار «الشعب یرید اسقاط النظام» را در لبنان ببینید. رقصی که تمامی معنای «الشعب یرید اسقاط النظام» را فرو می ریزد، آن را بی مفهوم و از معنا تهی می کند. همین رقص زیبا، مهمتر از نبود ایدئولوژی آرمانگرایانه که در پست قبل اشاره کردم نشان از اعتراضی عمیقا پیوند خورده به عدم ایمان است. این دختر همان کودکی است که شاه را عریان می بیند و فریاد می زند که «شاه لخت است.» او بیهودگی اعتراض که چاره ای از آن هم نیست می بیند و از تمام این اعتراض این لحظه شاد آن را می طلبد! او نمی داند بعد از آن چه خواهد شد و امیدی به آن هم ندارد. درد که به انتها می رسد جز خنده کاری دیگر نمی شود کرد و این همان نقطه ای است که اگر این افراد بالغ اطراف او درنیافته اند او به خوبی فهمیده است و به همین دلیل است که او به جای خشم با «الشعب یرید اسقاط النظام» می رقصد تا روی دیگر این ناامیدی عمیق که شاید باید آن را روح زمانه نامید را به رخ بکشد.
نویسنده: عقیل دغاقله
«اگر میپسندید، با دوستان خود به اشتراک بگذارید.
Aghil Daghagheleh 